Scrap wspomnieniowy- niedługo Dzień Dziadka, a mojego Taty już nie ma wśród nas... Kochałam tamten czas, i późniejsze lata też, bo Tata był moim najlepszym przyjacielem. Wymagał i kochał. Przekazał mi wiele wartości, o których często teraz ja mówię moim dzieciom. Na zdjęciu- ja w kwiecistej spódniczce, którą uszyła mi Mama na jakąś szkolną imprezę, moja młodsza siostra i brat:) Scrap- na pięknym papierze zaprojektowanym przez Peninię, dostępny tutaj. Żałuję tylko, że zasłoniłam niesamowitą grafikę w lewym dolnym narożniku, ale wiecie jak to jest- człowiek zwykle trochę planuje, a w trakcie pracy zmienia koncepcję i czasem zasłoni to, czego nie chce;) Jest tu embossing na gorąco (stemple Holtza, które uwielbiam), postarzanie i delikatne stemplowanie białym tuszem pigmentowym. Jest też cytat, który mnie bardzo poruszył... Pracę zgłaszam na wyzwanie DecoKreacji pt. "Drzewo genealogiczne".
Ojciec
Nieżywe, smutne słowa: "Mały Jaś",
Mów do mnie znów jak dawniej. Światło zgaś,
Chcę z tobą być jak dawniej sam na sam,
By dobrze, tak jak dawniej, było nam.
Przy tobie, tak jak dawniej, siądę tuż
I będę aż do świtu milczał już;
I tylko będę słuchał twoich słów,
A ty znów, tak jak dawniej, do mnie mów.
Ja wiem, jak ci jest trudno przemóc grób,
Lecz zrób to, jeśli możesz, dla mnie zrób...
Tu nic się nie zmieniło, tylko - czas...
Przyjdź do mnie nie na długo, chociaż raz,
I powiedz, tak jak dawniej: "Mały Jaś",
Obejmij tak jak dawniej, lampę zgaś,
Do siebie na kolana znów mnie weź
I siwe moje włosy dłonią pieść.
Ojciec
Nieżywe, smutne słowa: "Mały Jaś",
Mów do mnie znów jak dawniej. Światło zgaś,
Chcę z tobą być jak dawniej sam na sam,
By dobrze, tak jak dawniej, było nam.
Przy tobie, tak jak dawniej, siądę tuż
I będę aż do świtu milczał już;
I tylko będę słuchał twoich słów,
A ty znów, tak jak dawniej, do mnie mów.
Ja wiem, jak ci jest trudno przemóc grób,
Lecz zrób to, jeśli możesz, dla mnie zrób...
Tu nic się nie zmieniło, tylko - czas...
Przyjdź do mnie nie na długo, chociaż raz,
I powiedz, tak jak dawniej: "Mały Jaś",
Obejmij tak jak dawniej, lampę zgaś,
Do siebie na kolana znów mnie weź
I siwe moje włosy dłonią pieść.
Jan Brzechwa
Ale piękny scrap...
OdpowiedzUsuńPrzytulam.
ach -stylowo i starociowo - ślicznie :D
OdpowiedzUsuńPiękny i refleksyjny scrap. Motyle wyglądają rewelacyjnie.
OdpowiedzUsuńprzepiękny LOs
OdpowiedzUsuńPiekny.
OdpowiedzUsuńPrzepiękny jest, taki nostalgiczny.
OdpowiedzUsuńBardzo piękna i wzruszająca praca!!!
OdpowiedzUsuńPrzepiękny scrap, nostalgiczny. Wzruszający wpis poczyniłaś.
OdpowiedzUsuńNiesamowicie klimatyczny, poruszający i pełen wspomnień scrap. :)
OdpowiedzUsuńPrześliczny:)
OdpowiedzUsuńŚliczny scrap! Pełen miłości :)))
OdpowiedzUsuńPiękny, nostalgiczny scrap poczyniłaś Bogusiu, tyle wspomnień kryje, wspaniała pamiątka:)
OdpowiedzUsuńCudownie uwieczniać w taki sposób pamiątki! Zapada w pamięć.
OdpowiedzUsuńPiękna pamiątka!
OdpowiedzUsuńPrzepięknie :) Dziękuję za udział w wyzwaniu i pozdrawiam cieplutko- Novinka DT DecoKreacje
OdpowiedzUsuńCiepły, serdeczny, mówiący o najważniejszym. Prawdziwy scrap.
OdpowiedzUsuńPiękna praca:) Bardzo klimatyczna...
OdpowiedzUsuńPozdraiwam
Wzruszyłam się aż :)))
OdpowiedzUsuńPięknie to ujęłaś i perfekcyjnie zinterpretowałaś wyzwanie. Dziękuję.
Śliczny! Fantastyczne zdjęcie (uwielbiam takie starociowe fotosy). A motyle mnie urzekły totalnie :)
OdpowiedzUsuń